Τρίτη 30 Ιουνίου 2009







βιωσιμότητα
Δευτέρα, 2 Ιούνιος 2008

Η φυλή του Αμαζονίου που ανακαλύφθηκε!
Ανακαλύφθηκε μία απομονωμένη φυλή 87 ατόμων, 2000 χιλιόμετρα βορείως του Ρίο ντε Τζανέιρο, μέσα στην καρδιά του Αμαζονίου.
Η εικόνα μοιάζει σαν σκηνή βγαλμένη από κάποια ταινία: σε ένα ξέφωτο ενός τροπικού δάσους, δύο ιθαγενείς έχουν βάψει με κόκκινη μπογιά το δέρμα τους και υψώνουν τα τόξα τους προς τον ουρανό προσπαθώντας να χτυπήσουν το αεροπλάνο που πετάει πάνω από τα κεφάλια τους. Λίγα μέτρα πιο πέρα μια γυναίκα παρακολουθεί ανήσυχη. Η στάση του σώματός της δείχνει ότι είναι έτοιμη να τρέξει για να προστατευτεί στο δάσος.
Η εικόνα αυτή έκανε τον γύρο του κόσμου, είναι απολύτως αληθινή και πιστοποιεί την ύπαρξη μιας φυλής Ινδιάνων στον Αμαζόνιο που ζει απομονωμένη- και μέχρι πριν από μερικές μέρες κρυμμένη- από τον υπόλοιπο κόσμο. «Πρώτα κοίταξαν το αεροπλάνο φοβισμένοι, έπειτα έκρυψαν στο δάσος γυναίκες και παιδιά και στη συνέχεια άρχισαν να μας ρίχνουν βέλη για να μας κρατήσουν μακριά». Με αυτά τα λόγια περιέγραψε τη σκηνή ο Χοσέ Κάρλος Μεϊρέγιες, μέλος της κρατικής οργάνωσης της Βραζιλίας Funai που βρισκόταν στο αεροπλάνο πάνω από τα σύνορα με το Περού.
ΠΕΡΙΠΟΥ 120 ΠΡΩΤΟΓΟΝΕΣ φυλές στον πλανήτη ζουν απομονωμένες από τον υπόλοιπο κόσμο. Η πρόσφατη ανακάλυψη μιας «χαμένης» φυλής στον Αμαζόνιο υπενθύμισε ότι ο πραγματικός κίνδυνος για την επιβίωσή τους δεν βρίσκεται στη ζούγκλα, αλλά στην παράνομη υλοτομία και τη δίψα για πετρέλαιο.
ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ … ΠΡΩΤΟΓΟΝΩΝ
Μισός αιώνας περίπου έχει περάσει από τη στιγμή που ήρθε στην επιφάνεια μια σειρά απίστευτων αποκαλύψεων σχετικά με τις γνώσεις που διέθετε μια «πρωτόγονη» φυλή της Αφρικής … οι μυστηριώδεις Dogon. Γνώσεις που θα τις ζήλευε ακόμα και η επιστήμη του 20ου αιώνα. Από τότε πολλές συζητήσεις έχουν γίνει για το μυστήριο της προέλευσης αυτών των γνώσεων, αλλά και για το κατά πόσο «πρωτόγονες» μπορεί να είναι κάποιες φυλές ή για το κατά πόσο η ανθρωπότητα φτάνει στο επίπεδο γνώσεων του 20ου αιώνα για πρώτη φορά … Ας δούμε όμως το χρονικό των αποκαλύψεων.
Οι Dogon ζουν στην περιοχή Bandiagara του σημερινού Μάλι και υπήρξαν το αντικείμενο μελέτης του Γάλλου ανθρωπολόγου Marcel Griaule για πάνω από μία δεκαετία. Αυτός ήταν ίσως και ο λόγος που κάποιοι σοφοί της φυλής, τον εμπιστεύτηκαν και αποφάσισαν να του αποκαλύψουν γνώσεις που οι ίδιοι ισχυρίστηκαν ότι της κληρονόμησαν απ’ τους αρχαίους προγόνους τους.
Οι αποκαλύψεις των σοφών της φυλής σόκαραν τον Γάλλο επιστήμονα, καθώς συνειδητοποίησε ότι βρέθηκε μπροστά σε ένα ανεκτίμητο θησαυρό αρχαίας σοφίας. Έτσι αποφάσισε να δημοσιεύσει τις αποκαλύψεις αυτές το 1950 με τη βοήθεια του συναδέλφου του Germaine Dieterlen.
Ας πάρουμε όμως μια γεύση από τη μυστική γνώση των Dogon, συγκρίνοντας την παράλληλα με τις γνώσεις της σύγχρονης επιστήμης:
- Το σύμπαν σύμφωνα με τις παραδόσεις τους, δημιουργήθηκε από τους Nommo, όντα που ήταν μισοί άνθρωποι και μισοί ψάρια. Ήταν αυτοί που ξεκίνησαν τον πολιτισμό στη Γη. Για την ανανέωση του σύμπαντος οι φυλή των Dogon τελεί κάθε 60 χρόνια την τελετή “Sigui”.Παρόμοιο μύθο για τον άνθρωπο-ψάρι είχαν και οι Σουμέριοι. Υπήρξε σύμφωνα με τη μυθολογία τους ο εκπολιτιστής τους και ονομάζονταν Οάννες.
- Ο Κρόνος είναι ο πλανήτης – όριο και έχει δακτυλίδια ισχυρίστηκαν οι Dogon. Κάποιες θεωρήσεις της παραδοσιακής Αστρολογίας δίνουν τον Κρόνο σαν όριο του ηλιακού μας συστήματος πλανητών, ενώ το ότι ο Κρόνος έχει δακτυλίους διαπιστώθηκε λίγους αιώνες από τον Γαλιλαίο και το τηλεσκόπιό του.
- Ο Δίας έχει τέσσερα μεγάλα φεγγάρια ! Κι αυτά τα ανακάλυψε ο Γαλιλαίος ! Είχαν άραγε οι πρόγονοι των Dogon τηλεσκόπια;
- Η Σελήνη είναι ξηρή και άγονη. Μπορούσαν άραγε να τη δουν;
- Ο Γαλαξίας μας είναι σπειροειδής! Αυτό πάλι πώς το ήξεραν; !!!
- Η αναφορά πάντως που έκανε «διάσημους» τους Dogon είναι αυτή για τον Σείριο. Υποστήριξαν ότι δεν πρόκειται για ένα άστρο, αλλά για τρία (!!!). Το πρώτο που είναι το μεγαλύτερο το ονόμαζαν “sigi tolo”, μιλώντας για τον Σείριο Α.
- Το δεύτερο το ονόμαζαν “po tolo” και πίστευαν ότι είναι το βαρύτερο αντικείμενο του σύμπαντος. Έκανε δε μια περιστροφή γύρω απ’ το ‘sigi tolo” κάθε 50 χρόνια. Αυτό το άστρο δεν είναι άλλο απ’ αυτό που οι επιστήμονες ονομάζουν Σείριο Β. Όντως ο Σείριος Β – που ανακαλύφθηκε το 1862 και φωτογραφήθηκε το 1970 (!) - είναι ένας «λευκός νάνος» δηλ. ένα αστέρι που η ύλη του έχει τρομερά μεγάλη πυκνότητα ώστε να θεωρείται «πολύ βαρύ».
- Το τρίτο το ονόμαζαν “emme ya”, που σημαίνει «ο ήλιος των γυναικών». Είναι 4 φορές λαμπρότερο απ’ το “po tolo” και έχει ένα δορυφόρο ή πλανήτη.
Αναπαραστάσεις αυτής της κοσμολογικής τους άποψης, είχαν ζωγραφίσει οι Dogon σε μια μάσκα που είχε χρησιμοποιηθεί πριν από 400 χρόνια στην τελετή “Sigui” !!!
Οι εκπληκτικές αυτές γνώσεις που φαίνεται να είχαν οι Dogon διαμέσου των προγόνων τους, συντάραξαν την επιστημονική κοινότητα της δεκαετίας του 1950 και προκάλεσαν την διατύπωση επιπλέον θεωριών. Έτσι π.χ. ο Βρετανός Robert Temple, υποστήριξε σε βιβλίο του που εκδόθηκε το 1966 με τον τίτλο «Το Μυστήριο του Σείριου» ότι, οι Nommo, οι άνθρωποι-ψάρια των Dogon, δεν ήταν παρά εξωγήινοι προερχόμενοι από κάποιον πλανήτη του Σείριου για να φέρουν τον πολιτισμό στους ανθρώπους.
Απ’ την άλλη μεριά βέβαια υπάρχουν και αυτοί που αμφισβητούν την αυθεντικότητα των γνώσεων των Dogon και υποψιάζονται κάποια απάτη. Για παράδειγμα ο διάσημος αστροφυσικός Carl Sagan διατύπωσε την υποψία ότι, κάποιος δυτικός, ίσως κάποιος ιεραπόστολος, μίλησε στους Dogon για αυτά τα πράγματα, μιας και αυτά ανταποκρίνονται στις γνώσεις των σύγχρονων
Στη σημερινή εποχή παρά την αλματώδη εξέλιξη της κοινωνίας και του πολιτισμού σε παγκόσμιο επίπεδο λόγω της καλπάζουσας ανάπτυξης της τεχνολογίας παρατηρείται σε κάποιες απομακρυσμένες και απομονωμένες περιοχές υποανάπτυκτων,αναπτυσσόμενων ακόμα και ανεπτυγμένων χωρών η ύπαρξη φυλών που έχουν αρνηθεί το συμβιβασμό με το σύγχρονο μοντέλο ζωής. Οι φυλές αυτές σύμφωνα με διάφορες μελέτες που έχουν πραγματοποιηθεί προτίμησαν να μην ασπαστούν ό, τι προστάζει η σημερινή πραγματικότητα και να αποδεσμευτούν από την υλική ευδαιμονία και τις ευκολίες που παρέχουν τα συγχρονα τεχνολογικά επιτεύγματα και θαύματα.

Έτσι, μια βόλτα σ'αυτές τις απομονωμένες κατοικίες προσφέρει την απόλαυση ενός τρόπου ζωής που ξενίζει τα φερέφωνα της σύγχρονης εποχής. Πόλλές κοινωνίες δεν έχουν ηλεκτρικό ρεύμα αλλά τα νοικοκυριά τους φωτίζονται από λάμπες ή κεριά. Αυτό πιστοποιεί και το γεγονός πως είναι αποδεσμευμένοι από οποιαδήποτε μορφή τεχνολογίας. Νερό παίρνουν από κοντινά ποτάμια ή πηγές.

Κυριαρχεί το πατριαρχικό μοτίβο κοινωνίας σύμφωνα με το οποίο οι άντρες είναι οι κύριοι του οίκου τους, αυτοί προστάζουν, είναι υπεύθυνοι να προσφέρουν στην οικογένειά τους ό, τι περνάει από το χέρι τους. Επιδίδονται σε εργασίες όπως η γεωργία, η κτηνοτροφία, το κυνήγι. Όλα τα παραπάνω πραγματοποιούνται βασισμένα σε πρωτόγονα μέσα, χωρίς ίχνος τεχνολογικής προόδου. Όπως συμβαίνει και στους κόλπους της Αφρικής όπου σύγχρονα τεχνολογικά μέσα έχουν συμβάλλει στην εξέλιξη της γεωργίας μόνο σε περιοχές που αποτελούσαν προσβάσιμες και είχαν κάποιο δίαυλο επικοινωνίας με τον "έξω" κόσμο. Το ίδιο συμβαίνει και στον τομέα της κτηνοτροφίας σ'αυτήν την περίπτωση όμως ανασταλτικός παράγοντας αποτελεί η μύγα τσε-τσε η οποία προκάλεί στα ζώα την περίφημη ασθένεια τρυπανοσωμίαση.

Εκτός από το γεγονός ότι δεν έχουν ακολουθήσει τα σημερινά στεγανά που φέρει η σύγχρονη κοινωνία και ο πολιτισμός σε πρακτικούς τομείς, θεωρούν την έπαφη με την ανάπτυξη μόλυνση της δικής τους ζωής και συνήθως όταν κάποιο μέλος της κοινωνίας τους φεύγει δεν τον δέχονται ξανά και τον διαγράφουν σαν να μην υπήρχε ποτέ...

Στη συνέχεια παρατίθενται κάποιες πληροφορίες σχετικά με φυλές που εν έτει 2009 εξακολουθούν να ασπάζονται τον πρωτόγονο και ήρεμο τρόπο ζωής απολαμβάνοντας τη μαγεία της φύσης η οποία ανεκμετάλλευτη και παρθένα από το σύγχρονο τρόπο ζωής τους προσφέρει ανιδιοτελώς τα αγαθά της.
Ταξιδεύοντας στη μακρινή Ινδονησία, το μυαλό γυρνά πίσω σε αιώνες που μοιάζουν οριστικά χαμένοι. Στους αιώνες που οι Ευρωπαίοι θαλασσοπόροι όργωναν τις θάλασσες για να φέρουν στις βασιλικές αυλές μπαχαρικά, αρώματα, μεταξωτά και πολύτιμους λίθους. Ακόμη και σήμερα, στα νησιά του αρχιπελάγους της Ινδονησίας εξακολουθούν να επιβιώνουν πρωτόγονες φυλές μέσα σε παρθένες ζούγκλες. Το αρχαιότερο εύρημα, ο homo erectus, χρονολογείται 500.000 χρόνια πριν, όταν το ινδονησιακό έδαφος αποτελούσε ενιαίο όγκο με την ασιατική ήπειρο. Τα 3000 νησιά της χώρας, υπήρξαν πάντοτε το υποχρεωτικό πέρασμα διαφόρων λαών και πολιτισμών. Οι πρώτοι νεγροειδείς και καυκασιο-μογγολοειδείς πληθυσμοί αποτέλεσαν την ινδονησιακή φυλή, η οποία στη συνέχεια γνώρισε τις επιδρομές των κινέζων, των αράβων και τέλος των Πορτογάλων. Σήμερα, πάνω από 20 εθνικές ομάδες, με τη δική τους διάλεκτο, ζουν διασκορπισμένες στις ζούγκλες και στους ορεινούς όγκους των νησιών. Η μεγαλιθική τέχνη, που εκφράστηκε στα ογκώδη ντολμέν και μενίρ και στις πέτρινες σαρκοφάγους πήρε ιερό και μνημειακό χαρακτήρα. Η Ινδονησία δεν είναι μόνο η χώρα του υδάτινου στοιχείου, είναι η σαγήνη ενός εξωτισμού που αναδύεται από την ίδια την καθημερινή ζωή των κατοίκων της. Ένα ταξίδι έξω από τα καθιερωμένα, ένα ταξίδι γνωριμίας με το άγνωστο, το πρωτόγονο, το διαφορετικό.
18 Οκτ 2008

Περιγράφοντας πρωτόγονες φυλές...
Από το βιβλίο του Νικ. Τάτση, Κονωνιολογία, Κοινωνική Οργάνωση και Πολιτισμικές Διεργασίες, τ. Β. εκδόσεις ΟΔΥΣΣΕΑΣ:Η φυλή των Σενηλλέ.Τα δύο κύρια χαρακτηριστικά της φυλής αυτής είναι αφ’ ενός ο οξύθυμος και εριστικός χαρακτήρας των μελών της και αφ ετέρου οι αργόσχολες συνήθειές τους. Η εργασία δεν αποτελεί ουσιαστικό στοιχείο της κουλτούρας τους και το μεγαλύτερο διάστημα του έτους βρίσκονται γύρω από τη λίμνη «Οϊεγόσεμ» επιδιδόμενοι σε συλλογικές διασκεδάσεις – κολύμβηση, ψάρεμα, λεμβοδρομίες κλπ.Τους λίγους μήνες του χειμώνα που δεν είναι ιδιαίτερα βαρύς επιδίδονται σε ένα είδος τυποποιημένων λογομαχιών, που είναι γνωστό ως το έθιμο «σεδάβγακ». Η πρακτική του εθίμου δείχνει τη ροπή των Σενηλλέ προς μία πολιτιστική αίσθηση της κοινωνίας έντονα ανταγωνιστική. Είναι σε θέση να ανταλλάσσουν απόψεις και ύβρεις επί πολλές ώρες σε ομαδικά τελετουργικά που καλούνται «σεέραπ». Στο τέλος συμφιλιώνονται και αποχωρούν με αίσθηση συντροφικότητας. Τα προβλήματα της φυλής είναι αρκετά, εξαιτίας της αποχής από την εργασία, αλλά υπάρχει και μια παράδοση να αποδίδονται σε ξένες επιρροές γειτονικών φυλών όπως οι βάρβαροι «Ιοκρύοτ». Οι Σενηλλέ διάκεινται εχθρικά εναντίον τους και εκδηλώνουν το «σοσίμ» - η λέξη υπονοεί «αντιπάθεια, απόρριψη και εκδίκηση».Κύριοι κοινωνικοί τύποι στην κοινωνία των Σενηλλέ που θεωρήθηκαν αντιπροσωπευτικοί από τους ανθρωπολόγους ερευνητές που ασχολήθηκαν μαζί τους είναι οι εξής: i. Οι περίφημες «Ατόκ», γυναίκες με έντονα χρωματισμένο πρόσωπο και στολισμένα ρούχα.ii. Οι επικίνδυνοι «Σητήλα», νέοι επιδιδόμενοι σε πράξεις αγυρτείας.iii. Οι άξεστοι «Ιοχάλβ» οι οποίοι διακρίνονται για την έλλειψη τρόπων.iv. Οι εξευγενισμένοι «Σεδέλιρικ» που χαρακτηρίζονται από ψευδο-αριστοκρατική μιμητικότητα.v. Οι οργιαστικοί «Σεδάκορ», οι οποίοι έχουν διαπλάσει ένα λατρευτικό τελετουργικό μουσικής και ρυθμικής με διονυσιακές εκδηλώσεις. vi. Οι άκακοι «Σεκγάμ» άτομα μειωμένης πνευματικής ικανότητας, που προσποιούνται τον ευφυή.vii. Οι στιγματισμένοι «Σελίτφεξ» που γίνονται αντικείμενο γελοιοποίησης για τις ατιμωτικές πράξεις τους.Οι Σενηλλέ είναι περήφανοι για την πολιτιστική τους κληρονομιά και συντηρούν με ευλάβεια αρχαίους ναούς για τις θεότητες «Αΐδ», «Ήμρε» «Ιμετρά» και διάφορα πνεύματα. Παρά τη μακρόχρονη ιστορία και και τη δημιουργικότητα που ανέκαθεν τους διέκρινε, οι Σενηλλέ τελευταία αναζητούν νέους προσανατολισμούς. Νεότεροι ανθρωπολόγοι μας πληροφορούν ότι πλησιάζουν για συνεργασία άλλες γειτονικές φυλές, όπως οι «Ιολλάγ», «Ιολατι» και άλλοι.